Prawa pacjenta Holandia
Holandia jest jednym z pionierów jeśli chodzi o prawa pacjenta. Prawa te reguluje Ustawa o medycznej umowie leczenia z 1 kwietnia 1995 roku. Głównym celem ustawy jest wzmocnienie i doprecyzowanie pozycji pacjenta. Świadoma zgoda składa się z dwóch elementów, samej informacji oraz zgody. Pacjent ma prawo do samostanowienia co oznacza, że leczenie pacjentów dozwolone jest wyłącznie za ich zgodą lub osób uprawnionych do decydowania za nich. Bez uzyskania zgody, lekarz nie może podjąć leczenia pacjenta.
Takie działanie było by karalne. Przy wyrażeniu zgody potrzebna jest umowa na leczenie. Pacjent może własną decyzję odwołać w każdym momencie. W Holandii wypełnia się formularz zgody, czyli pisemne oświadczenie. Dodatkowo, uznaje się pisemne oświadczenie woli, nazywane “testamentem życia”, które nie jest powiązane z deklaracją eutanazji. Takie oświadczenie określa w jakich sytuacjach nie należy podejmować leczenia bądź reanimacji. Prawo do informacji występuje razem z prawem do świadomej zgody.
Lekarz powinien poinformować pacjenta o chorobie, przebiegu leczenia, postępach, stanie zdrowia i konsekwencjach wynikających z choroby. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, w której taka informacja mogła by pogorszyć stan pacjenta. Jeżeli pacjent nie chce uzyskać takiej informacji, nie zostanie mu ona przedstawiona, chyba, że będą ku temu jakiekolwiek przeciwwskazania. Świadczeniodawca przechowuje akta medyczne pacjenta, który ma prawo korzystać z tych zapisów. Świadczeniodawcy mają obowiązek przechowywać informacje o zdrowiu pacjenta przez piętnaście lat od dnia, w którym zostały zapisane. Również w przypadku pisemnego oświadczenia pacjenta o potrzebie zlikwidowania jego akt medycznych powinny być one zniszczone.
Pacjent ma prawo otrzymać kopię swoich akt, natomiast inne osoby bez jego zgody nie mają do nich dostępu. Prawo dostępu do dokumentów wynika z prawa do prywatności i można jego odmówić w przypadku, gdy narusza on prywatność osób trzecich. Holenderska Konstytucja określa, że każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego, z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w ustawie. Prawo do tajemnicy lekarskiej oraz ochrony danych medycznych jest regulowane w szerokim zakresie.
Lekarz powinien zachować pełną tajemnicę w stosunku do wszystkich informacji, z którymi się spotyka na temat pacjentów. Istnieje przysięga tajemnicy, które musi być przestrzegana przez specjalistów ogólnie, jak i między jednym a drugim lekarzem. Podstawą uprawnień jest Kodeks Karny. Lekarz musi być ostrożny w przypadku informowania osoby trzeciej, co wymaga zgody pacjenta. Zabrania się przetwarzania danych osobowych dotyczących zdrowia danej osoby, chyba, że informacje te są potrzebne dla firmy ubezpieczeniowej i oceny ryzyka z tym związanego.