Prawa pacjenta Czechy


W Republice Czeskiej zmiany odnoszące się do praw pacjentów zaszły bardzo późno. Dotychczas funkcjonował status praw pacjenta uregulowany w 1966 roku. Czeski rząd musiał bardzo przyspieszyć by doścignąć inne państwa członkowskie Unii Europejskiej.

Prawa pacjenta Czechy

W Republice Czeskiej zmiany odnoszące się do praw pacjentów zaszły bardzo późno. Dotychczas funkcjonował status praw pacjenta uregulowany w 1966 roku. Czeski rząd musiał bardzo przyspieszyć by doścignąć inne państwa członkowskie Unii Europejskiej.


Stare regulacje nie umożliwiały pacjentom dostępu do własnej dokumentacji medycznej, nie mieli oni również prawa do wyrażenia świadomej zgody. Przez to, pacjenci nie mieli szansy na zrozumienie procedur odnoszących się do świadczonych im usług medycznych.

Dostęp do dokumentacji zapewniła poprawka, która przeszła większością głosów dnia 21 marca 2007 roku. Poprawka ta, zatwierdzona przez Izbę Deputowanych umożliwia również pacjentom prawa do przeglądania i kopiowania dokumentacji medycznej również osób zmarłych i nieprzytomnych.

Poprawka podpisana przez prezydenta Vaclava Klausa umożliwia dostęp członków rodziny do danych medycznych i zapisów z leczenia. W Czechach wykształciło się przekonanie, że pacjent nie ma nic do powiedzenia w sprawach własnego zdrowia. Jest to spowodowane reżimem komunistycznym, który odkształcił się w tak niekorzystny sposób na stanie Czeskiej służby zdrowia.

W porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej, prawa pacjenta są bardzo zaniedbane. Argumentem przeciw przekazywaniu pacjentowi jego akt medycznych jest nieznajomość terminologii medycznej. W roku 1992 Centralny Komitet Etyczny w Ministerstwie Zdrowi opracował Kodeks Moralny Praw Pacjenta w Instytucjach Medycznych.

Kodeks ten daje pacjentowi prawo do informacji o jego zdrowiu, możliwość odmowy leczenia oraz poszanowanie jego prywatności i poufności. Lekarz powinien poinformować pacjenta o naturze choroby i niezbędnych procedurach opieki medycznej. Badania i zabiegi realizowane są tylko za zgoda pacjenta.

W szczególnych przypadkach potrzebna jest pisemna zgoda pacjenta na interwencję. Odmowa wymaga również pisemnego potwierdzenia. Pracownicy służby zdrowia zobligowani są do zachowania tajemnicy zawodowej, dotyczącej wszystkich faktów i informacji, które wiążą się z wykonywaniem tej pracy. Poufność dotycząca informacji zawartych w aktach medycznych pacjenta również musi zostać zachowana.

Wnoszenie skarg nie jest regulowane prawnie, jednakże w takim przypadku pacjent może wnieść skargę do Rzecznika Praw Obywatelskich, który będzie mógł rozstrzygnąć sprawę. Przepisy zawarte w Kodeksie Cywilnym pozwalają na uzyskanie odszkodowania za szkody wynikające z usług medycznych.

Galeria zdjęć